ავტორების სია » ნიკოლოზ ავალიშვილი

ნიკოლოზ იაკობის ძე ავალიშვილი დაიბადა 1844 წლის 4 ივლისს საგარეჯოში. მისი მამა - იაკობ ავალიშვილი მღვდელი იყო, ქრისტეს მცნების მაღიარებელი, მართლის მოყვარე, უანგარო, ფხიზელი, დაუღალავი მშრომელი. მოღვაწეობდა ქ. ერევანში, იქვე გარდაიცვალა მალარიით 1849 წ. დაობლებული პატარა ნიკოს აღზრდა მისმა ახლადდაქვრივებულმა დამ ითავა. მანვე შეასწავლა რუსული წერა-კითხვა და ანგარიში. 1850 წ. მთელი ოჯახი თბილისში გადმოსახლდა მამის ძმასთან საცხოვრებლად.
მალე მამა მოუკვდა და მთელი ოჯახი უფროსი ძმის საზრუნავი შეიქმნა. 8 წლისა თბილისის სასულიერო სასწავლებელში მიაბარეს მეორე კლასში. პატარა ნიკომ კარგად იცოდა რუსული ენა და ყველა კლასში თითო წელი სწავლობდა 2 წლის მაგივრად. სემინარიის უკანასკნელ კლასშიც მხოლოდ ერთი წელი დაჰყო. 1862 წ. მოსკოვში გაგზავნეს უნივერსიტეტში შესასვლელად. გარემოება შეიცვალა და იძულებული გახდა იქიდან 1866 წ. დაბრუნებულიყო სწავლადაუსრულებელი.

ნიკო ავალიშვილი მოსკოვში რვა თვე ფრანგის ოჯახში ცხოვრობდა. კარგად შეისწავლა ფრანგული წერა-კითხვა. მთელ დროს წიგნების კითხვაში ატარებდა, წაკითხულ ნაწარმოებებს ქართულად თარგმნიდა. მოსკოვში ძალიან დაახლოებია აკაკი წერეთელს. გადაუწყვეტია, მისი მატერიალური დახმარებით დაეარსებინა სტამბა, სადაც ქართულ წიგნებს დაბეჭდავდა. აქვე ქართველი სტუდენტები იმუშავებდნენ და საცხოვრებელ სახსრებს მოიპოვებდნენ. სტამბის დაარსების პროექტი დაიწერა, აკაკიმ ფინანსურად დიდი დახმარება გაიღო, მაგრამ განზრახვა სისრულეში ვერ მოიყვანეს. ნიკო ავალიშვილს თბილისში დაბრუნება მოუხდა. 1869-1872 წლებში რედაქტორობდა ჟურნალ "მნათობს", თანამშრომლობდა ჟურნალ "დროებაში" მისი თხზულებები იბეჭდებოდა "ცისკარში", "მნათობსა" და "ივერიაში" 1870 წ. განახლებული ქართული თეატრის ერთ-ერთი მესვეური იყო. 1893 წ. აირჩიეს ქართული დრამატული საზოგადოების წევრად.

ნიკო ავალიშვილი სოფლის ხალხის საკეთილდღეოდაც მოღვაწეობდა. საგარეჯოს ხალხს გულშემატკივრობდა. დიდი დახმარება გაუწია სიღნაღიდან თბილისამდე შოსეს შეკეთებას. საგარეჯოში მცხოვრებლებთან მოლაპარაკებით 1877.წ. გაიხსნა კოოპერატივი "ივრის დამზოგველი ამხანაგობა". ნიკო კომიტეტის თავმჯდომარე იყო. ზაქარია ჭიჭინაძის მოგონებიდან: "79 წლის მოხუცი სოფელში ცხოვრობს მიწის მუშად გადაქცეული, თუმცა სამწერლო ასპარეზსაც თავს არ ანებებს. 60 წელიწადი მწერლობა და 26 წელიწადი თეატრის სამსახური..... ნეტა როდისღა ცხოვრობდა თავისი სიამოვნებით.... არც როდის!!!".